Mijn 5 voornaamste creatieve inspiratie bronnen.

We hebben er allemaal wel eens last van, zeker wij creatievelingen... 
Niet in staat zijn om op je volgende, schitterend idee te komen.

Je voelt het, het zit ergens achter in je hoofd. Je hebt een paar dagen of weken geleden iets gezien of gehoord dat je fantasie prikkelde en de ideeën in je deed opborrelen. Maar nu, nu dat je de tijd of de middelen hebt kan je het je niet meer herinneren. Je kan dan natuurlijk de drang om te creëren negeren maar dat zou toch een doodzonde zijn…

Persoonlijk spreek ik in zo'n geval mijn "creative bronnen" aan. Klinkt veel indrukwekkender dan dat het in werkelijkheid is... Voor mij komt het neer op het bekijken en bestuderen van het werk van fotografen waar ik naar op kijk. Uiteraard niet om hun werk te kopiëren maar puur om de inspiratie.

1) Google

De meest voor de hand liggende... Google is nu niet bepaald de zoekmachine voor prachtige fotografie... integendeel. Waar het wel handig voor is, is om op voorhand je locatie te gaan bekijken. Doorgaans ga je een hele hoop snapshots vinden van de locatie waar je heen wil. Dit zijn bijlange geen inspirerende beelden maar ze geven je wel een idee van de omgeving. In Google Earth krijg je zelfs op de kaart kleine icoontjes die aangeven waar er foto’s te zien zijn. De "street-view" van google maps is ook handig om je locatie te "scouten" op voorhand. 

2) Pinterest

Pinterest is al een stuk beter wat fotografie betreft. Wat Pinterest voor mij interessant maakt is het feit dat andere gebruikers al verzamelingen hebben gemaakt over het onderwerp waar je naar zoekt. Zoek bij wijze van voorbeeld maar eens naar de volgende trefwoorden 'dark' 'forest' 'fantasy' en je ziet onmiddellijk wat ik bedoel. 

3) 500px

Hmmm, 500px. Iets minder bekend onder de niet fotografen maar een bodemloze bron van fantastische fotografie. Zoek je inspiratie of een idee voor je volgende shoot? Hier moet je zijn! Een kleine waarschuwing thans, door de "populair" feed scrollen kan ronduit demotiverend werken omdat de fotografie die je daar vindt écht van de bovenste plank is. Nadeel, je moet een account aanmaken om foto’s te kunnen bekijken.

4) FStoppers

De twee heren die Fstoppers opstarten in 2010, Lee Morris en Patrick Hall zijn Amerikaanse huwelijksfotografen die tutorials opnamen voor hoofdzakelijk huwelijksfotografie. Door het grote succes van de website konden de heren al snel hun aanbod uitbreiden en de beste fotografen uit hun niche strikken voor hun tutorials. De tutorials zijn absoluut niet gratis. Dat kan ook niet als je rekening houd met de kwaliteit waarmee ze gemaakt zijn. Maar wat je wel gratis kan bekijken zijn de 'behind-the-scenes" filmpjes die ze posten op hun Youtube pagina... Inspiratie in overvloed!

5) Kelbyone

Een beetje vergelijkbaar met Fstoppers maar nog wat professioneler aangepakt. Zij bieden opleidingen voor alle niches in de fotografie, video, photoshop, lightroom, etc... Kelbyone werkt met een abonnement (maandelijks of jaarlijks) en je kan dan zoveel tutorials bekijken als je maar wil. Maar ook Kelbyone heeft een Youtube pagina die overloopt van interessante BTS filmpjes en interviews. De interessantste daar uit vind ik persoonlijk hun wekelijkse talk-show The Grid. Hier krijg je een uur tot anderhalf uur lang niets anders te horen als het laatste nieuws uit de fotografie wereld, interviews met interessante en wereld befaamde fotografen. Ongeveer éénmaal per maand staat de hele show in het teken van "Blind photo critiques". Scott Kelby en zijn co-host (meestal een grote naam) krijgen foto's voorgeschoteld en geven daar dan hun mening over. Wat ze goed vinden, wat ze slecht vinden en wat de fotograaf in kwestie moet doen om beter te worden. Dit is ongelofelijk interessant als je zelf een betere fotograaf wil worden. Zeker een aanrader!

Hier alvast een van mijn favoriete, afleveringen van de grid. "Blind photo critiques" met Joe McNally.

Ik hoop dat ik jullie wat heb kunnen helpen in je zoektocht naar inspiratie. Nu ja, zelfs als het dat niet is... De behind the scenes filmpjes van Fstoppers en de talkshow The Grid van Kelbyone zijn op zich al een cadeau.

Dit zijn de 5 belangrijkste voor mij. Op geen enkele manier wil ik beweren dat dit het beste of het enige is. Ik ben er zeker van dat er nog duizenden andere bronnen zijn die ik niet ken of die ik vergeten ben. Dus laat zeker even weten waar jij heen gaat voor fotografische inspiratie of ontspanning. Heb je de links die ik hierboven voorstel bekeken en heb je er een mening over? Ik kan niet wachten om het te lezen in de commentaar hieronder!

Groeten,
Raf.

Lugano Zwitserland

Pool view, Swiss Diamond Hotel Lugano

Blijkbaar werd ik 42 op 11 december. Afgelopen weekend dus. Ik ben zo’n twintig jaar gelden gestopt met het bij te houden. Maar mijn fantastische wederhelft was het niet vergeten en deed me een weekendje Lugano cadeau. Een vlucht heen en terug Brussel - Milaan. Een Fiat 500 als huur wagen en twee nachten in het Swiss Diamond Hotel In Lugano, Zwitserland met uitzicht op het meer van Lugano en dus twee zonsondergangen om te fotograferen in de bergen, ronduit Zalig!!!

We landen een paar minuten na acht uur ’s morgens in Milaan en waren voor negen uur al aan de rit van 75km naar Lugano begonnen. Onze kamer was om 10u al beschikbaar dus we checkte in, dumpte onze bagage en gingen de buurt verkennen. Morcote ligt op 20 min wandelen van ons Hotel en zou volgens de receptioniste van het hotel het mooiste dorpje zijn van Zwitserland.

Op dag 2 gingen we voormiddag de binnenstad van Lugano in om wat te shoppen. De drang om geld uit te geven werd snel de kop in gedrukt door de prijzen in de etalageramen. Lugano is dan ook niet voor niets een van de duurdere (lees chiquere) plaatsen in Zwitserland. Een “klein” beetje boven ons budget!

Namiddag hadden we gepland om de Funicolare Monte Brè of het bergtreintje naar Monte Brè te nemen. Het uitzichtpunt Monte Brè kijkt uit over Lugano en het meer en leek mij een ideale plaats om wat foto’s te maken. 

View from Monte Brè over Lugano.

Mountains behind Lugano

The lights of Lugano

Uiteraard kreeg het enthousiasme weer de overhand en verloren we de tijd uit het oog. Eenmaal het helemaal donker was en het fotograferen er op zat bleek het treintje al meer als een uur niet meer te rijden. Dan maar te voet naar beneden… In het donker, over wat werd aangegeven als een, ‘steile en moeilijke hike van anderhalf á twee uur’. Het was inderdaad een ervaring!

Op dag drie hadden we onze vlucht van Milaan terug naar Brussel. Maar pas om twintig voor negen ’s avonds. Meer dan tijd genoeg om nog even de sneeuw gaan op te zoeken. We waren nu in de bergen… Andermatt, vlak achter de Gotthard Tunnel als je van Italië komt was de dichtstbijzijnde plaats waar sneeuw lag. Het was het tripje van zo’n 80km meer dan waard!

Een heel erg dikke merci aan mijn vrouwtje! 
Ik vond het fantastisch schat, dank je wel!

Raf

Kalender 2017 voor het Dierenasiel in Genk.

Zo heel af en toe krijg je de vraag om aan iets bijzonders mee te werken. Iets dat niet je portefeuille doet groeien maar vooral je hart. Die vraag kreeg ik vorig jaar toen het dierenasiel in Genk me vroeg of ik geïnteresseerd zou zijn om honden en poezen te fotograferen voor hun kalender van 2017. Daar zeg je uiteraard geen nee tegen!

We maakte een eerste afspraak voor een shoot in de studio met drie verschillende honden. Wat een ervaring! Men zegt altijd dat het heel erg moeilijk is om dieren te fotograferen omdat die beestjes niet stil zitten. Wel, men heeft gelijk! Maar een goede trainer, en dat zijn die van het dierenasiel van Genk in overschot, valt dat best wel mee. Een nieuw en goed adoptie gezin voor de diertjes is het enige waar de mensen van het asiel geheel belangeloos voor gaan. Dag in, dag uit... door de week of in 't weekend.

Beste mensen, ik weet dat men de laatste maanden voor heel wat goede doelen aan jullie bel trokken. Maar laat je asjeblieft niet kennen voor dit doel. Deze lieve beestjes worden rechtstreeks geholpen met jullie zuur verdiende centen,  Een nieuw en goed adoptie gezin voor de dieren is het enige waar de mensen van het asiel geheel belangeloos voor gaan. Dag in, dag uit... door de week of in 't weekend.

Steun het asiel met €5 en je krijgt er een prachtige kalender boven op! Als dat geen deal is?!

 
 

Alvast hartelijk bedankt!

Fototrip Noorwegen

Zoals gewoonlijk in September plannen we een fototrip ergens in de bergen. Vorige jaren gingen we al naar de Alpen in Frankrijk en twee maal in Zwitserland. Dit jaar ging de reis naar Noorwegen. Eindelijk! Noorwegen staat al een hele tijd bovenaan in mijn lijstje en nu kon ik het eindelijk afvinken. We mochten de mobilehome lenen van Georges, de vader van Ben. Fantastisch, want op die mannier geraken we niet alleen daar maar hebben we ook nog eens een luxe verblijfplaats (in vergelijking met een tentje) óp al onze locaties in Noorwegen.

Jammer genoeg verliep de trip niet helemaal volgens plan en hielden we uiteindelijk twee avonden over om te kunnen fotograferen.

Check het ons video verslag hieronder!

Video's van vorige jaren vindt je hier.

Supermoon?

Zoals wel vaker gebeurd dan je zou vermoeden stond ik vandaag om 4u in deochtend op om... wel, om niets!

Reading Between the Lines illuminated by moonlight...


Het plan was om de Supermaan van vandaag te gaan fotograferen. Niet zo heel erg zeldzaam. Dit gebeurd een keer of 3 a 4 per jaar. Wat het vandaag vrij uniek maakt is dat, nu dat de maan op zijn dichtste punt bij de aarde staat, het ook net vollemaan is. En voeg daar nog een open hemel aan toe en we zijn aan't fotograferen. Het ideale moment om de maan te fotograferen is wanneer hij net boven de horizon hangt. Door de "lichtbreking" van de dampkring lijkt de maan dan nog eens zo groot. Vandaag gebeurde de ondergang van de maan gelijk met de zonsopgang. Dat maakt het voor ons fotografen nóg interessanter omdat je dan ook de juiste licht omstandigheden hebt om, buiten de maan mooi in beeld te brengen, ook details in het landschap ziet. In mijn geval hier zou dat het doorkijkkerkje of Reading Between the Lines in Borgloon zijn.
Maar net wanneer de maan laag genoeg begon te zakken trok de bewolking op en was er niets meer van te zien.
Nu, met lege handen komen we zelden thuis... Tijdens het wachten op het zakken van de maan heb ik een bredere lens op mijn kamera geschroefd om het landschap te fotograferen bij het overtollige maanlicht, wat toch wel een speciaal effect geeft...

5 Wintersport Fotografie Tips

Het is weer zo ver... In de bergen is de eerste sneeuw aan het vallen en dat is een onweerstaanbare uitnodiging voor de wintersporters onder ons. Binnen enkele weken trekken de skiers, langlaufers en snowboarders richting de Alpen en richten hun camera's op alles wat interessant lijkt. Maar wanneer de foto's achteraf bekeken worden kan de teleurstelling groot zijn. foto's onderbelicht, sneeuw die grijs lijkt, wazige beelden... Komt dit je bekend voor?

Lees verder, Ik zet hier wat tips voor jullie op een rijtje om die je wintersportfoto's naar het volgend niveau te tillen.

Belichting
Wanneer het mooi weer is en de bergen en skipistes baden in het zonlicht kan het wel eens zijn dat zelfs je zonnebril niet genoeg is om het sterke licht te dimmen. Het licht reflecteert op de witte sneeuw en versterkt de zo al sterke hoogtezon. Ook je camera heeft hier last van. Zeker wanneer je in de automatische modus fotografeert. Je camera bekijkt de scene, doet zijn algebra en beslist om de foto te onderbelichten. Aangeraden is dus om in dergelijk situaties in manuele modus te fotograferen of om je "belichtingscompensatie" in automatische modus een "stop" te overbelichten. Zoek in de handleiding van je camera naar "belichtingscompensatie"

(wat bedoelt men met een "stop" in fotografie?
Een stop is een verdubbeling of halvering van de hoeveelheid licht dat de sensor van de camera bereikt bij het maken van een foto. Wanneer je iemand hoort zeggen dat hij de belichting met 1 stop gaat verhogen, bedoelt hij dus dat hij de belichting op de foto gaat verdubbelen in vergelijking met de vorige foto.)

Witbalans
Wanneer je in JPEG fotografeert is het belangrijk dat je je witbalans voor iedere scene juist instelt. Fotografeer je in volle zon dan zet je je witbalans op het zonnetje, is het bewolkt dan zet je'm op 't wolkje en zo verder. Doe je dit niet en fotografeer je bijvoorbeeld een skiër bij mooi weer met je witbalans op "bewolkt" ga je een blauwe zweem krijgen in de sneeuw. 
Wanneer je in RAW fotografeert is de witbalans instelling van je camera niet zo van belang omdat je hoe dan ook de foto's moet na-verwerken en dan ook je witbalans juist kan zetten.

Sluitersnelheid
Ga je actiefoto's schieten van skiers of snowboarders die lijken afgeschoten te zijn door een kanon en over jumps en halfpipes denderen is het van belang dat je sluitersnelheid snel genoeg staat. Vanaf een sluitertijd van 1/1000 van een seconde ga je de meeste actie wel kunnen "bevriezen". Ga je te langzaam in sluitertijd loop je het gevaar om bewegingsonscherpte of wazige onderwerpen te krijgen. Hier heeft een spiegelreflex camera wel degelijk een voordeel op compact camera's.

Compositie
Maar belangrijker dan alle technische knowhow en instellingen is je compositie. Probeer je onderwerp niet altijd in het midden van je beeld te plaatsen, denk aan de regel van derden. houd rekening met je achtergrond. Niets zo storend als de mast van een skilift die uit het hoofd van je onderwerp groeit of een lelijk gebouw achter die snowboarder die net een perfecte 360 maakte. Houd de horizon in het oog, die zou over het algemeen 'horizontaal' moeten zijn.

Blijven gaan
Als laatste tip wil ik nog even mee geven dat je batterijen veel sneller leeg raken in de koude. Zorg dus zeker dat je minstens één of twee extra batterijen bij je hebt en draag deze op je lichaam, in je jas of broekzak zodat hij warm blijft. Blijf proberen, als je slechts één foto per dag maakt is de kans dat je een fantastische shot maakt vrij klein. Maak veel foto's, verander composities en leer van het resultaat. Het is onmogelijk om in een dag (of vakantie) al de perfecte foto's te maken.

Groeten,
Raf

Halloween fotografie

Heb je ooit geklaagd over het gebrek aan mooie onderwerpen om te fotograferen bij jou in de buurt? Ooit wanhopig op zoek geweest naar interessante concepten? Ik anders wel! Die klachten verdwijnen als sneeuw voor de zon rond half oktober wanneer zowat elke stad in de wereld Halloween viert en explodeert in fantastische foto opportuniteiten. Tijdens het Halloween seizoen heeft creativiteit geen grenzen. Alle normale regels gaan uit de venster en je bent vrij om je te concentreren op je creativiteit.

De rest van het jaar noemen we het Cosplay fotografie maar eenmaal per jaar wordt dit soort fotografie ideaal voor elke fotograaf. Dit is je kans om te experimenteren met die Photoshop effecten die je in je dagelijks werk nauwelijks kan gebruiken. Hou het fun en creëer iets dat waarschijnlijk nooit je portfolio zal halen maar dat misschien wel een paar wenkbrauwen zal lichten.

Geen kostuum om te fotograferen? Ben je zeker? Ze zijn overal hoor die enorme creatieve en ongelofelijk handige Cosplayers. Zoek maar eens naar Cosplaycloud op Facebook… Over het algemeen werken ze graag mee aan dergelijke shoots.

Geen probleem als je geen Cosplay wil fotograferen want je kan ook je innerlijke Hitchcock aanspreken en iets ongelofelijk “creepy” creëren. Zoek een coole locatie en een angstaanjagend model en laat die creativiteitsspieren rollen!

Een goede horror locatie vinden is zowat het eenvoudigste dat er is. Zowat elke locatie kan in een oogwenk omgetoverd worden tot een verschrikkelijke scene met creatief licht gebruik en wat decoratie. Verlaten gebouwen zijn fantastisch maar zelfs je slaapkamer, mits wat aanpassingen kan een fantastische scene zijn. Neem de tijd om op onderzoek uit te gaan en een locatie te vinden die mooi overeen komt met wat je in gedachten hebt. Een donker bos, een straat in het maanlicht, een kaal landbouwveld, noem maar op, alles kan dienen.

 Uiteraard is het het interessantste om eerst iemand te vinden met een cool costuum, dat zal voor een groot gedeelte je locatie bepalen. Stuur wat mails, bel wat rond en gebruik die messenger apps voor wat ze dienen en doe het gewoon. Het moeilijkste aan dergelijke shoots is starten! Vanaf dan gaat het bijna vanzelf. Verleg de grenzen van je creativiteit!

Veel plezier!

Raf

Essentiële tips voor koud-weer-fotografie.

De eerste nachtvorst is een feit. Dat is voor mij meestal de trigger om ook fotografisch naar wintermodus te schakelen.

De koude brengt ochtendmist, ijs en sneeuw. Met andere woorden prachtige landschappen die zeker de moeite zijn om gefotografeerd te worden. Of trek je naar de bergen en ga je je fotografische kunsten loslaten op skiërs, snowboarders of je sneeuwman rollende kinders …? Je camera is meestal wel opgewassen tegen de elementen. Al hou je je materiaal best wel droog. Wanneer het regent of sneeuwt drapeer je best een handdoek of nog beter een zeemvel over je camera zodat die de regen of sneeuw opvangt. De duurdere modellen zijn meestal wel voorzien van rubberen dichtingen, maar toch…

Een ander, nogal essentieel onderdeel van je camera dat wél een probleem heeft met de koude, zijn je batterijen. Neem zeker een reserve batterij mee! Verder raad ik je aan, wanneer je niet aan het fotograferen bent om je batterijen in je binnenzak van je jas of in je broekzak te steken. Op die manier blijven ze langer warm en zal de lading van de batterij langer bewaard blijven. 

Het spreekt vanzelf dat je je camera en de rest van je gereedschap in een goede cameratas of rugzak tegen de elementen beschermt. Probeer te vermijden om je camera de hele dag rond je nek te dragen. Heb je de camera toch voor een tijdje “in de aanslag”, hang ‘m dan onder je jas. Het is ook geen slecht idee om een UV filter op je lens te draaien. Van die filter zie je niets op je foto’s maar het beschermt wel je lens tegen vuil, regen en sneeuw.

Wanneer je fotografeert in de sneeuw houd dan rekening met je witbalans. De sneeuw reflecteert de lucht en wanneer die mooi open en blauw is krijgen je foto’s gemakkelijk een blauwe zweem. Draai je witbalans dan naar “bewolkt” om de foto’s terug wat ‘warmer’ te maken. Aangezien sneeuw de neiging heeft om nogal wit te zijn gaat de lichtmeter in je camera je foto’s willen onder belichten. Overbelicht met 1 á 2 stops om je belichting juist te krijgen.

De problemen met je camera en lenzen beginnen meestal wanneer je terug thuis bent en lekker warm in de huiskamer je camera uitpakt om je foto’s naar je PC te versluizen. 

Denk even na over het volgende, wat gebeurd er met een glas koud bier dat op je terrastafeltje staat in de zomer? Juist, het slaat onmiddellijk aan. Wanneer je je camera een paar uren in de koude hebt gebruikt is deze ook koud. Op zich geen probleem, de meeste cameras kunnen gebruikt worden tussen -40°C en +40°C. (Raadpleeg de handleiding van je toestel om zeker te zijn.) Wanneer je dan deze in de warme woonkamer uithaalt speelt je camera de rol van het glas bier en gaat het vocht in de lucht aanslaan op alle koude oppervlakten van je toestel. Haal op dat moment dus NOOIT het objectief van je body omdat dan, zowel je objectief als je body ook aan de binnenkant kan aanslaan.
Om dit te vermijden kan je best, voordat je terug naar binnen gaat, je camera en lenzen in een luchtdichte, plastic zak stoppen. De zak waar je camera in zit, gaat dan aanslaan aan de buitenkant maar de warme, “vochtige” lucht kan niet onmiddellijk aan je camera en is dus veilig. Laat je camera in de zak rustig op kamertemperatuur komen. Eens dat gebeurd is, kan de camera uit de zak en is dan perfect veilig.
Wanneer je een goede (lees: dure) camera tas hebt, kan deze ook eventueel de rol van de plastic zak spelen. 

Blijf dus zeker niet binnen wanneer het weer omslaat. De winter geeft een hele hoop interessante fotografische opportuniteiten. Grijp ze, maar houd rekening met je apparatuur!

Groeten,
Raf

App tips voor de fotograaf, The Photographer's Ephemeris

🇺🇸🇬🇧 Rather in English?

Ja, natuurlijk, je kan foto’s maken met je smartphone. Er zijn honderden zo niet duizenden review’s en blogs over de kwaliteit en de zin of onzin van cameraphones. Persoonlijk vind ik ze geweldig! Maar voor het serieuzere werk is het toch nog steeds de SLR die de plak zwaait. Maar dat is niet waar ik het over wil hebben.

Waarom dan die smartphone? Wel voor de App’s die de fotograaf kunnen helpen tijdens het fotograferen met een SLR of het plannen van een shoot.

Landschapsfotografie is een genre waar we ons als amateur of professioneel fotograaf allemaal wel eens schuldig aan maken. Maar ook voor architectuurfotografie of zelfs wanneer je je bruid en bruidegom of communicantjes in het ideale buitenlicht wil fotograferen is het fijn om op voorhand te kunnen bepalen waar en wanneer het licht ideaal is op de locatie die je hebt uitgezocht. Ook weten we dat in de meeste gevallen het licht maar voor een periode van een half uurtje of zo ideaal is. Maar hoe bepaal je nu wanneer dat moment zich gaat voor doen, om hoe laat je klaar moet staan? Wel, daar komt de smartphone goed van pas. 

De app die ik het meest gebruik om de kwaliteit van het “beschikbaar licht” de zon, en in extensie, de maan te bepalen is verkrijgbaar voor zowel IOS als Android en er is zelfs een ‘browser-versie’ voor de PC of laptop. De app vertelt me exact om hoe laat ergens ter wereld de zon gaat opkomen of ondergaan en geeft dit grafisch weer op een Google-maps kaart. Dus niet alleen kan je zien op welk tijdstip de zon op of onder gaat maar ook waar ten opzichte van het punt waar je zelf staat.
Ik plan regelmatig een trip naar een plaats die ik graag zou willen fotograferen. De Mont Blanc, Le Mont Saint Michel en de Bachalpsee om er maar een paar te noemen. Op geen van deze locaties was ik ooit eerder geweest. Dankzij de app kon ik op voorhand bepalen om hoe laat ik moest klaar staan maar ook of het licht voor de foto die ik in gedachte had ideaal zou zijn bij zonsopgang of bij zonsondergang en hoe dat de schaduwen zouden vallen gezien van op de plek waar ik zou staan. Maar ook kan de app je laten zien waar de maan en de melkweg staan of zullen staan.

overzicht van de lichtvervuiling

overzicht van de lichtvervuiling

The Photographer's Ephemeris, het is een hele mond vol kortweg wordt de app TPE genoemd. Zo vind je’m ook het snelst in de Apple app store, de Google Play store of de browser versie voor PC.
Het is niet de bedoeling om een volledige tutorial te schrijven, daarvoor kan je beter terecht op de website van de makers
Daar vindt je alleen al voor de IOS app een lijstje met maar liefst acht (8) video tutorials over het gebruik van de app. Maar laat je niet afschrikken, je hebt echt geen ingenieurs diploma nodig om er mee te werken.

Wat kan je er mee doen? Uiteraard hetgeen ik hier boven al opnoemde maar er is meer… véél meer…

Even een kleine opsomming… (bron: http://photoephemeris.com)

Key features

  • Time and direction of sunrise, sunset, moonrise and moonset
  • Phase of the moon and % illumination
  • Times of civil, nautical and astronomical twilight
  • Graphical display on a wide selection of map types
  • Two topographical/terrain map types
  • Two offline map options
  • Movable map pins: drag and drop the pin exactly where you need it
  • Track current heading using compass (on compatible devices)
  • Shadow lengths displayed to scale on map
  • Save any location you want: no fixed lists
  • Celestial events including moon phases, apogee, perigee, solstice, equinox
  • Does not require network connection for rise/set time, azimuths and sun/moon position

Advanced features

  • Automatic time zone detection for any location on earth
  • Determines elevation above sea level
  • View azimuth and altitude of sun/moon for any time of day/night
  • Distance, bearing and elevation angle between any two points
  • Location import from KML or KMZ
  • Location export via email as KML
  • Display azimuths/bearings relative to magnetic north
  • Configurable timeline display
  • Sun/moon transit times
  • ‘Golden hour’ time/duration

Geek features

  • Line of sight analysis
  • Find when the sun/moon will appear from behind a hill or ridge
  • Advanced visual sun and moon search: find when the full moon rises as the sun sets in a given direction
  • Azimuth or altitude search priority
  • New crescent moon visibility
  • Compensation for atmospheric refraction
  • Compensation for elevation above the horizon
  • Distance to the visible horizon

Map Types
TPE offers a wide range of map types

  • Apple Standard, Hybrid
  • Google Standard, Satellite, Hybrid, Terrain
  • OpenCycleMap Topographic (offline beschikbaar)
  • OpenStreetMap (offline beschikbaar)

Ik gebruik de app ondertussen al een jaar of drie. In het begin alleen om te bepalen waar en om hoe laat de zon ergens op of onder gaat. Dat ging zeer eenvoudig vanaf het eerste scherm dat de app opende. Maar na een tijdje begon ik nieuwsgierig te worden naar de rest van de functies en ben de tutorial-videos van de makers gaan bekijken. Man! Net alsof je je gloednieuwe MacBook Pro enkel gebruikt als rekenmachientje! Als hulp bij het plannen van je outdoor shoots is deze app ONMISBAAR!

Laat me weten wat je er van vindt!
Veel plezier…,

Raf

PS: vergeet deze post zeker niet te delen! Als jij het interessant vond zijn er zeker fotografen die jij kent die er ook wat aan hebben. Thx!

Shoot met Ruben en zijn Harley.

Ik ben zelf een motor fanaat maar twee jaar geleden verkocht ik mijn Truimph Speed Triple om een andere droom na te jagen, fotografie. Het spreekt voor zich dat ik dan ook regelmatig motoren voor mijn lens krijg.

Afgelopen zondag was het de beurt aan Ruben Vanoirbeek. Eigenaar van een pracht van een custom build Harley Davidson Sportster 883 van 1998. (klik op de foto voor groot formaat)

Harley & Ruben.

Je kan je "custom" onderdelen online of uit een catalogus bestellen... Niet voor deze jongen! "kontje", zadel en uitlaten werden met de hand gemaakt!

Ook de helm zal je in geen enkele winkel vinden.

"A real motorcycle is build... not fabricated!"

Voor deze foto's kroop ik in de koffer van een "souped-up" Volvo V40. Camera in een hand en een monopod met daarop een Speedlicht gemonteerd in een 60x40cm softbox die een meter of zo uit te wagen hing in de andere hand... Zelfs tegen maar 40km/h is dat ding moeilijk te houden.

Just... RIDE!

Last shot of the day.

De detailshots, van de motor uiteraard, zijn voor een van de volgende weken. So, stay tuned!

Bedankt Ruben voor je tijd. Je deed 't fantastisch!
Bedankt Olli (Olivier Dekens, Ollivision Photography) voor je hulp en input.
Bedankt LPW Corporate voor het mogen gebruiken van de locatie.

If you LIKE, Please SHARE!

Maakt een opleiding of cursus je een betere fotograaf?

Het wordt me de laatste tijd frequent gevraagd... Wordt je van die opleiding 'fotograaf' van Syntra nu effectief een beter fotograaf? 
Het korte antwoord, Ja! Maar niet om voor de hand liggende redenen.
Waarom? Lees verder, hier komt het lange antwoord...

In het algemeen zijn er een paar euh…, laten we het ‘stages’ noemen waar je als beginnend fotograaf door gaat. Je zit in Stage 1, "I would be a crack photographer if i had a professional camera”, wanneer je beseft dat je graag foto’s maakt. Op dat moment doe je het meestal met je smartphone of een point-and-shoot camera. Alles wat je schiet vindt je mooi. De foto’s die je maakt deel je op facebook en je krijgt van familie en vrienden "vind-ik-leuk’s" op alles wat je post. Je denkt bij je zelf “Ik moest maar eens een betere camera kopen. Dan kan ik nog betere foto’s maken”. Enter Stage 2, "Damn I Suck". Je koopt je eerste DSLR. Je kent ze wel, die grotere camera met zo’n opzetstuk. Dat opzetstuk noemen we een lens of nog beter een objectief. Je komt er achter dat je dat objectief kan wisselen en dat je creatiever te werk kan gaan wanneer je je camera van de automatische stand haalt. Meestal begin je dan ook naar het werk van andere fotografen te kijken en plots lukt er niets meer. Je foto’s lijken nergens meer op en je komt er achter dat je ronduit ‘sucked'! Je begint te beseffen dat een duurdere camera niet de rede is waarom andere fotografen betere foto’s maken en dat er véél meer aan fotografie is dan simpelweg je camera op iets te richten en op het “knopje” drukken. Het is dan ook rond deze periode dat veel mensen afhaken. Nu hangt het af van de mate waarin je geïnteresseerd bent of je volhoud of je camera verkoopt. Houd er wel rekening mee dat het gevoel dat je eigen foto’s op niet veel trekken eigenlijk nooit meer weg gaat. Dat komt omdat je begint te begrijpen wat een goede foto maakt. Omdat je begint in te zien dat licht veel meer is dan dat wat je nodig hebt om te kunnen zien. Dat dat licht eigelijk je belangrijkste gereedschap is en niet die camera. Je begint te begrijpen dat je dat licht kan bewerken en veranderen naargelang je noden, zeker in de studio. Je begint in te zien dat er een set “regels” is die aangeven hoe je je onderwerpen in je beeld moet verdelen en vrij kort daarna hoe en waarom je die regels kan verbreken. En zo kan ik nog wel een uurtje of twee doorgaan. Ansel Adams zei ooit dat als hij twaalf goede foto’s maakte op een jaar dat dat een goed jaar was geweest, Twaalf (12)! Dus zoals ik al zei, of je op dit moment volhoud of opgeeft hangt af van de maten waarin je geïnteresseerd bent. Toen ik in dit stadium zat wou ik alleen maar meer weten. Hoe meer ik besefte dat ik pas aan de oppervlakte van de fotografische kennis aan’t krabben was hoe meer ik geïnteresseerd raakte. "Stage 3, I suck, but i know why". Het is dan ook rond deze periode dat ik besloot om een doorgedreven cursus te gaan volgen. Ik wou over alle aspecten van de fotografie genoeg kennis opdoen om misschien ooit als full-time professional te kunnen starten. De drie jaar durende avondopleiding Fotograaf van Syntra leek mij daar de geknipte scholing voor. Uiteraard zijn er kortere opleidingen die zich dan specialiseren op één niche in de fotografie of over de nabewerking op zich. Waar je ook voor kan opteren zijn online trainingen zoals die van Kelbyone. Naar mijn inzien zeer goede en volledige training over alles wat je je maar kan inbeelden op vlak van fotografie en nabewerking voor de beginner tot de doorwinterde professional. Dus, als je theoretische kennis wilt op doen is een opleiding als die van Syntra geen must, die kennis vindt je online ook wel. Maar je kan kennis opdoen tot je hoofd explodeert…, je wordt er geen betere fotograaf van.

Je wordt een betere fotograaf door die kennis telkens opnieuw toe te passen. Door te gaan fotograferen, door te oefenen! En dat is waar een opleiding als die van Syntra het verschil maakt. Zij moedigen je aan, of verplichten je zelf bijna om al die kennis die je opdoet in het klaslokaal te gaan toepassen tijdens opdrachten die je krijgt voor je eindwerk. Een bedrijfreportage, sociale reportage, landscapsfoto’s, productfoto’s, portretten, een autonoom project… Je overloopt dan je werk met je docenten en gaat dan, zoals dat bij mij meestal het geval is, weer alles opnieuw doen...

Ik geef toe dat het, zeker in het laatste jaar, wat veel wordt om allemaal gedaan te krijgen in combinatie met je dagjob en het gezinsleven. Dus nog eens, het hangt af van de mate waarin je geïnteresseerd bent. Zo een opleiding zorgt er voor dat je de basis om fotograaf te worden op drie jaar tijd onder de knie hebt en dat gaat nu eenmaal niet vanzelf.

Als jou interesse zich beperkt tot simpelweg instaat willen zijn om een mooie landschapsfoto of portret te maken kan je dat uiteraard op jezelf leren. Je koopt een boek of bekijkt een opleidingsvideo online en gaat aan de slag.

Ergo, Ja! een opleiding maakt je een betere fotograaf omdat die opleiding je de kennis mee geeft maar vooral omdat die opleiding je aanmoedigt om die kennis in de praktijk te brengen. Zoals dat bij de meeste disciplines het geval is wordt je enkel beter door te oefenen én te oefenen en oefenen en oefenen en …

Dus inplaats van hier te zitten lezen…, pak je camera en ga fotograferen!

Raf

Foto's op papier..., passé?

De mensen van mijn generatie en die van daarvoor herinneren het zich waarschijnlijk nog alsof het gisteren was. Op vakantie geweest met het gezin of met vrienden en een paar rolletjes film gevuld met kiekjes van alles wat ons de moeite leek. Na een weekje kwam vader thuis met een dikke, meestal fel gekleurde envelop onder zijn arm... De foto’s!

Iedereen in de zetel en dan gezellig die fijne en mooie momenten van de vakantie opnieuw beleven. De dag erna werden de beste foto’s eruit gehaald en mooi in een fotoalbum gekleefd. De overige foto’s gingen in een schoendoos en werden bewaard. Ik ben opgegroeid met fotoalbums en schoendozen vol met foto’s. Eender welke reden was goed om die albums en dozen uit te halen en met het gezin of grootouders die momenten en verhalen, want aan elke foto hing wel een verhaal, te beleven.

Thans vrees ik dat deze momenten dreigen te verdwijnen. De digitale fotografie, en goddank daarvoor, heeft als nadeel dat de fijne en mooie momenten van de meeste mensen tegenwoordig op een harde schijf leven. En ja, je kan argumenteren dat je met je gezin in de zetel de foto’s op de laptop of Ipad bekijkt. Toch, een foto op een scherm is niet hetzelfde als een ‘foto’. Een ‘foto’ kan je vastpakken, is een tactiel iets, heeft gewicht en dikte. Je kan ze op tafel verspreiden en een overzicht krijgen van de beelden. Een foto is meer dan een beeld op een display dat door een druk op een toets verdwijnt of vervangen wordt door een ander beeld. Een echte foto ‘bestaat’ en heeft iets…, bij gebrek aan een betere omschrijving, magisch! Wanneer die foto, dat beeld, hét moment, echt waarde heeft, laat je ’m afdrukken en krijgt hij een plaatsje aan je muur, op je kast of vensterbank.

Het is tegenwoordig ongelofelijk eenvoudig om je foto’s door een gespecialiseerd labo te laten printen. Je gebruikt de online of offline software die ze aanbieden om je foto’s naar hun servers up-te-loaden en een dag of twee later heb je de prints, canvas of vergroting in je bus. Al dan niet ingekaderd of opgelijmd. En dit voor ongeveer de prijs van een commercieel canvas à la Ikea maar dan met je eigen foto’s. Vistaprint en Kruidvat zijn zowat de bekendste en leveren redelijk goed werk af op een korte tijd. Persoonlijk vind ik de offline software van Kruidvat gemakkelijk om mee te werken en heeft goed wat opmaak mogelijkheden. Het betere werk komt van bedrijven zoals Profotonet. Zeker niet de goedkoopste maar de kwaliteit is er wel naar. Dit is de dienst die ik gebruik wanneer ik iets geprint wil hebben. Maar als het écht goed moet zijn doe ik beroep op een beroepsprinter, een professional. Peter Engelen heeft zijn labo, Photofactory, in Genk. Het werk dat Peter aflevert is van zo een hoge kwaliteit dat er de deur wordt plat gelopen door zowel professionele als amateur fotografen en is dus op het ogenblik aan verbouwingswerken bezig om het labo uit te breiden zodat hij zijn klanten nog beter van dienst kan zijn. Zeker de zwart-wit prints maar ook de kleuren prints die de man maakt zijn ronduit fenomenaal! De hoge kwaliteit is mede te danken aan het feit dat Peter zijn eigen ICC printprofielen maakt. Printen is dan ook een stiel of zeg maar kunst op zich en Peter heeft die kunst helemaal onder de knie. Iemand die samen met jou je foto’s bekijkt om zeker te zijn dat er geen verborgen foutjes inzitten en eventueel nog een kleine kleurcorrectie maakt. Iemand die je raad geeft en helpt beslissen welk papier te gebruiken… Want vergis je niet, het papier op zich is minstens even belangrijk als de belichting van je foto toen je op de sluiter drukte. Met de soorten fotopapier en de verschillende ‘looks’ die die soorten geven alleen al zou je een boek kunnen vullen. Dan hebben we nog niet gesproken over de afwerking… Foto’s op canvas, PVC, Dibond,… noem maar op! Je kan er bij Peter voor terecht! En neen, prints laten maken bij Photofactory kost je geen arm of been! De prijzen zijn zéér schappelijk! Je kan Peter contacteren via zijn website, Photofactory. Hier vindt je ook alles over zijn 3D fotografie. De rubriek ‘printen’ is nog in de maak en zal snel toegevoegd worden. info@photofactory.be

Peter Engelen, Photofactory, Genk.

Peter Engelen, Photofactory, Genk.

Ik heb, bijvoorbeeld, de gewoonte om een fotoboek te maken van een vakantie. Een hardcover 30 x 30cm met echt fotopapier. Niet onmiddellijk de goedkoopste oplossing maar oef…! moet je de gezichten zien van familieleden of vrienden die ik het boek laat zien. Alleen die reacties zijn de investering waard. Die boeken worden nu nog steeds met de regelmaat van de klok van het rek gehaald en ingekeken. Een ander voorbeeld is mijn landschapsfotografie. Dat doe ik eigelijk meer als hobby. Alhoewel veel mensen niet echt inzien wat er leuk is aan je wekker zetten op halfvijf ’s morgens en de deur uit te gaan voor de zon op komt. Ik vindt het ronduit zalig. Op dat moment heb je de wereld voor je zelf. Maar ik dwaal af… Een mooi landschap bekijk je niet op een “klein” display of scherm. Neen, een landschap bekijk je op een grote print die tegen je muur hangt. Alleen dan kan je echt het gevoel krijgen dat je in dat landschap staat. Alleen op die manier kan je de kijker het gevoel overbrengen dat jij had toen je de foto maakte. En dat, althans voor mij, is toch in de eerste plaats de rede waarom we die camera uithalen…?

Dit ben ik. Deze foto is 38 jaar oud en hangt al zolang als ik het mij kan herinneren tegen de muur. Eerst bij mijn ouders nu in mijn inkomhal. Wanneer ik met mijn dochter ga wandelen is "hoe het vroeger was" steenvast het onderwerp. Telkens opnieuw…

Dit ben ik. Deze foto is 38 jaar oud en hangt al zolang als ik het mij kan herinneren tegen de muur. Eerst bij mijn ouders nu in mijn inkomhal. Wanneer ik met mijn dochter ga wandelen is "hoe het vroeger was" steenvast het onderwerp. Telkens opnieuw wordt haar nieuwsgierigheid geprikkeld bij het zien van deze foto. Ze vindt het fascinerend om te zien dat haar papa vroeger ook klein was...

Foto’s op papier zijn niet iets dat “passé” is of dat kan worden. Ben je gestopt met gezellig te gaan uit eten sinds de komst van de microgolfoven? Natuurlijk niet! 

Dus, asjeblieft…, laat je kinderen, de volgende generatie niet opgroeien zonder die schoendoos vol met foto’s en verhalen, zonder die speciale en gezellige momenten met familie en vrienden, zonder die unieke fracties van seconden gevangen in de tijd...

Ben jij iemand die print, of heb ik misschien, zelfs maar heel eventjes, de gedachte bij je doen opkomen om eens een print of een fotoboek te maken van je volgende vakantie of trip? DOEN! Ik garandeer je dat je aangenaam verast zal zijn. Niet alleen over het product op zich maar zeker over de reacties die je krijgt van de mensen in je omgeving. En asjeblieft, deel dan deze blog zodat nog meer mensen die gedachten kunnen krijgen.

Raf

Reproducties, Philip Bosmans

Het afgelopen weekend had ik de eer om een gedeelte van het werk van Philip Bosmans te mogen fotograferen. Philip heeft een opleiding als grafisch ontwerper en is een zelfonderricht schilder en graffiti/street artiest. Wanneer je zijn pop surrealistisch werk bekijkt zie je waar zijn roots vandaan komen. Philip is een geboren tekenaar en al zijn dromen, tochten en fantasiewerelden krijgen in zijn schetsboek, dat altijd bij hem in de buurt is, letterlijk en figuurlijk een plaats om te 'rusten’. In een later stadium worden ze verenigd met verf en doek om kunstwerken te worden die de dromen, grieven en geluk van de mensen vertegenwoordigd. 

Philip Mosmans-11.jpg

Ik zag mijn neef, ja, ik heb het geluk hem mijn neef te mogen noemen, afgelopen zaterdag bij zijn thuis. Na een koffietje, en een kwartiertje werken in mij op nemen die hij kocht van collega kunstenaars, gingen we twee verdiepen hoger naar zijn studio. Een eerder klein kamertje onder het zadeldak met twee grote dakramen voor ideaal natuurlijk licht. De hele ruimte stond letterlijk tot tegen het dak gevuld met schilderijen, rijen dik. De hele kamer gonste van de creativiteit! Ergens vond ik het een beetje jammer dat ik in zo’n bron van inspiratie eigelijk alleen maar daar was om een deel van die werken, zo trouw naar waarheid als mogelijk, vast te leggen en dat er niet echt een kans was om wat creatief te kunnen zijn. Wanneer ik hem vroeg wat de struikelblokken waren die hij in zijn kunst moest overwinnen begreep ik ineens waarom fotografie soms met de schilderkunst vergeleken wordt. Licht en schaduw, kleur, compositie, perspectief... zijn termen die ons maar al te bekend in de oren klinken. Het wezenlijke verschil is dat schilders starten met een leeg canvas en hun elementen toevoegen. Fotografen beginnen met een vol canvas en proberen daar de irrelevante elementen uit te halen.

Philip Bosmans-3.jpg

Ik raad iedereen aan zijn werk te gaan bekijken. Dat kan op zijn website www.philipbosmans.be maar nog beter zou zijn om naar een van zijn exposities te gaan. Alleen in ‘ real-life' komen zijn werken écht op je over, neem dat maar van mij aan. Zijn eerste Expositie gaat door van 5 tot 7 December in de Witte Nonnenstraat 12 in Hasselt, georganiseerd door 'De coöperatieve'

Xansation fotoshoot.

Vorige week zondag zakte we af naar Tienen. Meer bepaald naar het oud Lyceum en tekenschool. Dit gebouw staat klaar om gesloopt te worden. Als je binnenin een kijkje neemt, zou je denken dat dat al gebeurd is. De gangen en klassen zijn verzadigd van de graffiti, het glas van de ramen ligt verspreid over de vloer samen met de deuren. Trapleuningen zijn van de trappen gewrongen en de lamparmaturen zijn van het plafond geslagen.
Met andere woorden de ideale locatie voor een shoot met een rockband! En niet zomaar een band... Xansation

Xandee begon op 14 jarige leeftijd al aan haar professionele zangavontuur als vrouwelijke helft van het duo Touch of Joy. Na ettelijke hits en tournees in binnen- en buitenland besloot Xandee om zich op haar solo carrière te concentreren. Hoogtepunt daarvan was uiteraard ons land te mogen vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival in 2004 in Istanbul. 
De muzikanten van Xansation zijn eveneens doorwinterde muzikanten. Geen podium in België bleef onbetreden. Van Palais des Bozar tot het Sportpaleis, de Botanique tot Dranouter. Deze jongens hebben overal pluimen verdiend.

Xansation voices...

Het lyceum is een vrij grote school en het heeft me dan ook een uurtje gekost om wat interessante locaties te vinden. De eerste set zetten we op op een van de trappen die naar het eerste verdiep leid. De band vond de graffiti op de muur interessant...

Highway to Hell

Na overleg, met de manager van de band, kreeg ik een goed idee van het soort foto’s dat de band verwachtte. Er werd gepraat over een zeer wijd shot waarin de bandleden over de scene verspreid stonden. Jammer genoeg waren de ruimtes in de school eerder kleiner. Hier hebben we ondertussen een oplossing voor gevonden in de vorm van een andere locatie. Er komt dus nog een vervolg op deze shoot...

Hier werden we aangetrokken door het perspectief dat de lampen aan het plafond en raampartijen biedt.

Blue graffiti

Wanneer de dag er zo goed als opzat en de meeste bandleden zich al aan het omkleden waren, bemerkte we pas de zwart geverfde muur in de ruimte waar we het materiaal gestockeerd hadden. Nog snel even de band tegen de muur en schieten maar…!

Green backlight...

Houd deze site en de Facebook feed in de gaten voor het laatste nieuws over het vervolg op deze shoot.

Facebook Castle14 Photography

Facebook Xansation

Xansation website

See ya!

Raf

 

Toeristen verwijderen uit je beelden.

Toeristen uit je beeld verwijderen.

Het gebeurt ons elk jaar opnieuw. Bewust of onbewust kiezen we een vakantieplaats waar iets te fotograferen valt. Eens op onze vakantie bestemming staan we vroeg op of blijven ter plaatsten laat hangen want we willen het mooiste licht op ons onderwerp. Zij het het colosseum in Rome, of de Eifeltoren in Parijs, het San Marcoplein In Venetië, maakt niet uit. Hoe vroeg of laat je ook ter plaatsten bent en hoeveel geduld je ook hebt er zullen altijd wel toeristen zijn die beeld ontsieren.

Ik kreeg laatst een tip van een collega fotograaf die het met Photoshop een koud kunstje maakt om die toeristen te verwijderen. Dat vond ik wel even de moeite om te delen.
Laat me ook even zeggen dat de hier gebruikte beelden uitsluitend voor de tutorial dienen en dus niet mijn beste werk zijn...

Het begint, zoals dat altijd het geval is, bij de opname.

Zorg ervoor dat je camera stevig op een statief staat en gebruik, als die voorhanden is, je afstandsbediening om je sluiterknop te bedienen.
Maak nu om de 10 à 15 seconden een opnamen. Zorg er voor dat je camera voor de hele tijd dat je opnames maakt niet beweegt en maak een 15 à 20 opnames.

Eenmaal de beelden op je PC haal je de beelden er uit waarop de toeristen altijd ten minsten van plaats zijn veranderd. Wanneer op 2 à 3 beelden die we gaan gebruiken een paar toeristen op de zelfde plaats zijn blijven staan is het mogelijk dat we daar in het finale beeld een soort "spook" van zien.

Doorgaans houd je nu een beeld of 10 over waarop je onderwerp altijd perfect op de zelfde plaats in het beeld staat en de toeristen telkens andere zijn of tenminste verplaatst zijn.
Deze beelden open je allemaal in Photoshop. (Dus niet als lagen maar als individuele files)

Open de beelden in Photoshop als individuele files

Dan ga je naar Bestand -> Scripts -> Statistieken.

Bestanden, Scripts, Statistieken

In het venster "Afbeeldingsstatistieken" zet je de 'Stapelmodus kiezen:' op 'Gemiddeld'.
Dan klik je op 'Geopende bestanden toevoegen' en dan op 'OK'.

Afbeeldingsstatistieken

Photoshop gaat nu aan de slag met je beelden. Het eindresultaat is een foto van je onderwerp maar dan zonder de telkens veranderende elementen.

het eindresultaat

Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Heb je misschien een beter manier gevonden?
Dan hoor ik het graag!

Raf.

Waarom ik fotografeer...?

Ik krijg regelmatig de vraag van waar mijn interesse voor fotografie komt. Dat heeft me aan het denken gezet...

Ik herinner me dat ik als jongetje van een jaar of acht de camera, een oude Kodak Ektra, van mijn vader vond op een van mijn "schattenjachten" door het huis.

Kodak Ektra 22-EF

Kodak Ektra 22-EF

kodak-ektra100 film.jpg

Op het moment dat ik het ding in mijn handen nam was ik eigenlijk al verkocht. De manier waarop je de film doorspoelde, het afdrukken van de sluiter-knop, voelen hoe het mechanisme vanbinnen werkte, hoe de 'vervormde' wereld er uitzag door de zoeker... Tot op vandaag herinner ik het mij tot in het kleinste detail. Ik kon het niet laten het cameraatje op alles te richten dat mij mooi of speciaal leek. Af en toe kreeg ik van mijn vader een rolletje, 't was eigenlijk meer een cassette, film voor in het toestelletje. Dat gebeurde meestal wanneer we op vakantie gingen of een uitstap maakte. Ik keek meer naar die momenten uit dan een 'normaal' kind van die leeftijd uitkeek naar kerstmis of Sinterklaas. Wetende dat ik een paar weken nadat we terug thuis waren mijn eigen echte foto's in handen zou hebben... pfff, door het dolle heen!

Een paar jaar later kreeg ik van mijn grootmoeder een tweede hands Canon met een 24-70mm objectief. Het enige wat me tegenhield om me voor 100% op fotografie te storten waren de hoge kosten voor ontwikkeling. Zelf ontwikkelen in een donkere kamer zou ook een te hoge investering zijn, zo werd mij verteld. Thans kon ik het "fotograferen" niet laten. Ik vertrok dan maar met mijn camera, zonder film, richting Ardennen of de kust om foto's te gaan maken... *Klik*, en dan het beeld zolang mogelijk vast houden in gedachte... Natuurlijk begint dat na een tijdje ook te vervelen en fotografie schoof als maar meer naar de achtergrond omdat ik geen eindproduct had, geen resultaat..

Bij het opkomen van de digitale camera's en digitale ontwikkeling flakkerde de passie weer op en dit keer was ik voorgoed vertrokken. Ik kocht een jaar of vijftien geleden mijn eerste digitale reflex camera en heb het sindsdien niet meer kunnen laten. De passie werd groter en groeide uit tot een ware verslaving. De drang om als maar betere, mooiere, sprekende beelden te maken zette mij uiteindelijk terug achter de schoolbanken. In september begin ik aan het laatste jaar van een drie jaar durende opleiding die ik volg bij Syntra Hasselt tot fotograaf. Hierna zal ik mijn best doen om mensen en bedrijven die het willen te voorzien van de beste fotografie waartoe ik in staat ben. Dit om mijn 'passie' te bekostigen maar vooral voor mezelf. Het moment dat ik mijn beelden aan andere laat zien en merk dat zij emotioneel geraakt worden op een of andere manier door het beeld dat ze voor hen hebben... 

Dát is het, daar doe ik het voor... Dat is de verslaving...
Dus het antwoord op de vraag, waarom ik fotografeer? 
Omdat ik niet anders kan!

 

Raf

Fotografie,… Dood?!

Laser Cutter at LPW Corporate & Covrex.
Ceramic monoblock pools and poolcovers.

 

Ik was laatst in gesprek met een kennis, die ook een eigen zaak runt en die ik al lang niet meer gezien had. Het onderwerp fotografie kwam naar boven. Zij had mijn website gevonden via facebook. Ik legde uit dat het inderdaad al lang een hobby van me was en dat het de laatste jaren een wat serieuzere vorm had aangenomen en dat het me zelfs terug achter de schoolbanken had gekregen. Bij deze opmerking keek ze nogal raar op. Ze vroeg zich het volgende af, en ik citeer, "ik snap niet  waarom iemand zó veel geld en nog veel meer tijd investeert in een business die zo dood is als een pier..." Bij het horen van deze opmerking voelde ik in eerste instantie totale verwarring. Toen kwam het 'fight-or-flight' instinct even piepen... Eens ik dat onder controle had moest ik een antwoord bedenken... Voor ik wat kon zeggen ging zij verder. "Kijk maar op mijn website, ik trek al die fotokes zelf, daar betaal ik niet voor hoor! *grijns*" 

Ik antwoorde met een vraag... "Hoeveel nieuwe klanten heb je gemaakt via je website sinds die online is?"

Stilte..., er werd een paar keer met de ogen geknipperd...

Als je als consument iets aan 't zoeken bent, of het nu een bakker, bloemist, kapper of eender wat is... Hoe begin je daar dan aan? Inderdaad, internet, Google!

Jouw website, of die van je zaak is hoe langer hoe meer jouw visitekaartje, het eerste contact met een potentiële klant. Het uitzicht van je website en de fotografie die er op te zien is geeft die potentiële nieuwe klant een gevoel of idee over jouw zaak. Wanneer die website met haken en ogen aan elkaar hangt en niet is nagedacht over de foto's die te zien zijn gaat die potentiële klant eerder geneigd zijn contact op te nemen met je concurrent. Want die zijn "visitekaartje" ziet er wél uit alsof hij zijn zaak serieus neemt. Hoe zou je zelf zijn?

Ik weet dat dit een beetje ruikt naar reclame, en eigenlijk is het dat ook... Maar niet voor mij persoonlijk, voor alle fotografen. Een fotograaf is opgeleid of heeft de ervaring om de foto's van jouw zaak op zo'n manier te maken dat de beelden een duidelijk en mooi beeld scheppen over wie jij bent en waar jouw zaak voor staat. Dit schept vertrouwen bij de consument. En dat is wat jouw stroom nieuwe klanten zal vergroten. En ja, het is een feit, je kan een heel groot deel echt wel zelf doen. Er zijn web-hosting bedrijven zoals bijvoorbeeld Squarespace, de interface en templates die zij aanbieden zijn ronduit prachtig en door iedereen gemakkelijk te gebruiken. Degelijke fotografie daarentegen is toch nog altijd iets dat je best door een professionele fotograaf laat doen. Zeker als het om je zaak, je broodwinning gaat.

We hebben de website van mijn kennis bekeken en we hebben samen gezocht naar iemand die haar kon helpen het te verbeteren. Twee maanden nadat haar nieuwe site met degelijke fotografie online ging, had ze haar investering al terug verdiend. 

Dus, nee... Fotografie is zeker niet dood. Maar omdat tegenwoordig iedereen een foto kan maken met camera of GSM of noem maar op, ligt de lat voor goede fotografie gewoon hoger en gaat de kennis die een fotograaf nodig heeft om te overleven verder dan alleen de pure fotografie... 

En dat, vind ik, maakt de uitdaging voor mij als fotograaf alleen maar interessanter...

Waarom doen we moeite...?

Zoals de meeste van jullie wel weten ben ik aan een opleiding fotografie bezig. Zaterdagvoormiddag had ik les, een zeer motiverende les. Ik kwam 's middags thuis en had zin om te fotograferen. Ik had het huis voor mezelf en besloot de keuken nog eens om te bouwen tot een studio. Een van de eindwerk opdrachten voor de les "Product & Publiciteit" is een miniatuur auto fotograferen alsof het een echte wagen is. Modelbouw auto's genoeg in huis dus daar gaan we. Keukentafel in het midden van de woonruimte zodat ik er gemakkelijk kan rondlopen. Wat zwart en wit schuimbord van de zolder halen om als achtergrond en reflectoren te gebruiken. De statiefjes uitplooien en dan eens zien hoe we het gaan aanpakken. Ik had een donkergrijze, bestickerde Mercedes race-wagen, schaal 1/10, ter mijner beschikking. Dus ik wou een low-key foto. Zwarte onder- en achtergrond. Na een uurtje en wat ‘Mac Gyveren’ had ik mijn set-up klaar staan.

De "keukentafel" set-up.

De "keukentafel" set-up.

Dan komt “De lichtdans”. Mijn favoriete stukje van het proces. Het onderwerp plaatsen en je licht op de mooiste manier erop laten vallen. Voor het eerst in een dik uur en half druk ik de ontspanner in. Dan volgt een uurtje van onderwerp millimetertje of twee naar hier, softbox een centimetertje naar daar, camera wat lager, achtergrond wat verder naar achteren, tot ik net die beelden heb waar ik in postproces mee verder kan. Snel nog even een fotootje voor de blog en dan opruimen voor het vrouwtje thuis komt en een hartaanval krijgt… Dan nog een uurtje of twee in post-proces aan het beeld werken en voila. Naar mijn bescheiden mening best wel een mooi beeld. In een kleine vier en half uur van idee naar resultaat. Ja ik geef het toe, ik was best wel fier op mezelf. *blink*

Het Resultaat...

De dag erna kreeg ik mijn beste maat over de vloer en wacht geen minuut om ‘m het resultaat van de shoot van gisteren onder zijn neus te duwen. Hij bekijkt het vluchtig en antwoord “mja, mooi. Hoe is ’t op ’t werk?...” Een beetje van mijn melk leg ik ‘m uit hoeveel werk ik eraan gehad heb en dat het een schaalmodel is en dergelijke. Antwoord “Oh, voor mij is da een foto van een auto…”. *slik*

Zijn wij, als gewone burgers, die de hele dag overladen worden door een stortvloed van beelden, gaande van uiterst lelijk tot adembenemend mooi, in de mobiele en uitgezonden media, reclame langs de weg en in etalages, zo verstomd zodat we niet meer in staat zijn om een mooi beeld van een snapshot te onderscheiden?

Nee, gelukkig niet. In dit voorbeeld had het meer met de persoon te maken dan met de foto. Voor hem is de Mona Lisa een tekening van een vrouw…

Maar het heeft me wel opnieuw gemotiveerd om nog meer en betere beelden te maken om zo de kloof tussen de snapshots en de mooie beelden zo groot mogelijk te houden. Hopende ooit een foto te maken die de mensen ,die toch zouden verstomd raken door de overvloed, weer wakker schud.

Dus hoe dan ook, laat je door niets of niemand het gedacht opdringen dat je het niet kan of het niet in de vingers hebt, er geen talent voor hebt… Als jij het graag doet, maar dan echt met volle teugen geniet van elk moment dat je met fotografie bezig bent dan garandeer ik je dat je vroeg of laat mooie, adembenemende beelden zult maken.

Althans, dat houd ik mezelf voor…

Raf

Photoshop taboe...

"Pfff, da's Photoshop. Zo kan ik het ook..." 
...
Ik daag je uit het eens te proberen.

 

Ik volg een drie jaar durende opleiding tot fotograaf en in de gangen van de campus, in de klas of zelfs onder vrienden die in wezen niks met fotografie te maken hebben komt het onderwerp als maar vaker aan bod. Heeft foto's bewerking, dus niet gewoon "ontwikkelen" in bijvoorbeeld Lightroom of CameraRAW, nog iets met fotografie te maken?

 

Alhoewel ik zelf een fotograaf ben die alles op alles zet om de foto 'in-camera' zo goed mogelijk te krijgen en de na-bewerking of ontwikkeling in Lightroom houd, vind ik van wel. Ik kan uren sjouwen met softboxen, reflectors, flitsers, backdrops en dergelijke om de lichtinval op mijn onderwerp te krijgen zoals ik het in mijn gedachten zie voor dat ik nog maar de camera uit mijn tas haal. Uiteraard zijn er altijd die situaties die je gewoon niet in de hand hebt. Stel dat je een architectuurfoto wil maken van laten we zeggen het Colosseum in Rome. Ongetwijfeld zullen er altijd minstens 100 toeristen je beeld ontsieren. Photoshop is dan de enige remedie. En hoe dan ook, van een slechte foto kan je zelfs met Photoshop geen mooi beeld maken. 

Maar er zijn artiesten, ja ik noem het artiesten, die van een paar mooie beelden één fantastisch beeld kunnen maken. Of deze artiesten fotografen zijn laat ik in het midden. Als zij de beelden die ze gebruiken gemaakt hebben wel. Gebruiken ze beelden van iemand anders, dan misschien niet. maar het blijven hoe dan ook artiesten. Uiteraard zien we tijdens onze opleiding redelijk wat van Photoshop en ik kan je verzekeren dat, net zoals dat met fotografie of eender welk artistiek vak dan ook het geval is, je 5 of 10 jaar met photoshop kan werken en nog steeds zal bij leren. De Photoshop artiesten, net als fotografen of schilders, moeten kennis hebben van compositie, lijnenspel, beeld spanning, en ga zo maar even door. Met andere woorden, de artistieke vaardigheden. Een goede Photoshop artiest kan een portret van een model mooier maken. Is dat vals spelen? Zo ja, op welke manier dan? Wat is dan "eerlijk spelen"? Een mooier model gebruiken? In het slechtste geval is het een beetje gênant voor het model. Houd in gedachten dat ik het hier heb over "een mooi beeld maken". Dat is dus niet het zelfde als de waarheid in beeld brengen. Mijn idee van "vals spelen" zou zijn als je je als fotograaf geen moeite doet om bijvoorbeeld de compositie van je foto zo goed mogelijk te krijgen in-camera en de fouten er achteraf gaat proberen uit te halen. Maar geloof me, een iets of wat geoefend oog haalt die 'verbeterde' foto's er zo uit omdat die beelden door mensen worden gemaakt die geen hart hebben voor het artistieke gedeelde van het vak. In de meeste gevallen maken ze de foto zelfs slechter.  

Dus ja, als je't mij vraagt heeft photoshop veel met fotografie te maken maar misschien zelfs meer met de schilderkunst. Photoshop artiesten bouwen een beeld op net zoals goede schilders dat kunnen.

Raf.

Krant ontslaat al zijn fotografen... WAT!?

Bron: Shoot
http://www.shoot.be/art/149693/hoe-het-beroep-van-fotograaf-wordt-ondermijnd/

Dat de Chicago Sun-Times heeft besloten al zijn huisfotografen te ontslaan wekt geen verbazing. Wel schokkend is dat een krant zo'n lage dunk heeft van zijn fotografie.

Het viel mij op dat ik helemaal niet verbaasd was over het bericht dat de Chicago Sun-Times heeft besloten zich te ontdoen van zijn vaste staf van 28 fotografen. De krant gaat zijn journalisten opleiden om foto's te maken met mobiele telefoons.

Ik ben niet verrast omdat dit niet de eerste keer is dat een krant zo'n stap zet. Maar wat me wel blijft verbazen is dat zij die dit soort uitgaven leiden zo'n lage dunk hebben van de fotografie als onderdeel van hun journalistieke werk.

Iconische beelden
Ik ben de laatste die de iPhone zal afwijzen als fotografie-instrument. Het is namelijk niet de uitrusting die de foto maakt maar de persoon erachter. De iPhone kan verbluffende beelden voortbrengen.

Maar deze trend van het verwijderen van de fotograaf uit de nieuwsproductie ondermijnt zijn vaardigheid, geduld, training en vermogen om een verhaal te vertellen, soms in levensbedreigende situaties. Een persfotograaf kan daar in extreme gevallen in terechtkomen.

Ik heb het dus niet over een verslag van een plaatselijke markt of de kat van mevrouw Jansen die vastzit in een boom, ik bedoel echt nieuws. De gebeurtenissen die de wereld waarin wij leven vormen. Het zijn de iconische beelden die op de volgende generatie overgaan, niet de woorden die erbij werden geschreven.

Foto's verkopen aan nieuwsmedia
Het argument dat inbreng van het publiek in nieuwsbeelden belangrijk is, is absoluut geldig. Iedereen heeft een mobiele telefoon en er is altijd wel iemand ter plaatse die een foto kan maken van een gebeurtenis.

Er bestaat zelfs een iPhone-app waarmee iedereen foto's kan verkopen aan nieuwsmedia. Maar meestal bieden de kranten slechts naamsvermelding bij zo'n beeld. Het gros van de inzenders is al gelukkig als de foto in de krant komt. Iedereen blij dus.

Maar wat als we deze trend nu eens omkeren? Wat als de krant alle woordkunstenaars en journalisten ontslaat, de broodschrijvers? Er zijn tenslotte ontelbare bloggers met een mening (inderdaad, zoals ik) die ook een gebeurtenis kunnen optekenen als die zich voor hen ontvouwt, en de tekst kunnen afvuren naar een redactie die deze vervolgens afdrukt.  

Woorden vervagen
De vraag is waarom de journalist in hoger aanzien staat dan de persoon die de foto op de voorpagina maakt, of een kwalitatief hoogstaand portret bij een interview. Omdat hij zich na jaren van training heeft opgewerkt en een waardevolle en betrouwbare opinie heeft verworven? Weet je wat, de integriteit van een fotograaf wordt ook niet verdiend door simpelweg een knop in te drukken.

Ga eens terug in de journalistiek. Hoe herinneren we ons de beslissende momenten in de geschiedenis? Door een beeld. Een goed bekeken en goed gemaakt beeld. De woorden vervagen, het beeld blijft. Willen we ons daadwerkelijk de wereld herinneren aan de hand van een opportuun kiekje met een mobiele telefoon? Echt?

Ik beweer nimmer dat een niet-professional geen mooie foto kan schieten met een mobiel toestelletje. Maar kan hij een mooie foto MAKEN? En belangrijker, kan hij een goede foto maken op het juiste moment, de emotie tijdens de nieuwswaardige gebeurtenis vangen? Kan hij de uitgever verzekeren dat hij twee jobs even goed kan uitvoeren als één?

Nieuwe functie bij de krant
Als er maar genoeg mensen genoeg beelden schieten, zit er altijd wel één bruikbare foto tussen. Is dat waar de uitgevers op vertrouwen? Komt er bij de krant een nieuwe functie naast de beeldredacteur om alle binnenkomende beelden te filteren en ze dusdanig te verwerken dat ze goed genoeg zijn om te worden afgedrukt?

Ze kunnen dan net zo goed iemand in dienst nemen die de woorden die een fotograaf bij zijn beeld voegt herschrijft, inkort en corrigeert. Wat is het verschil?

Gelukkig zijn er nog kranten die de trend niet volgen en zich beseffen dat de kwaliteit van een beeld een belangrijke factor is die hoogstaande teksten vergezelt. Paginagrote beelden die zijn gemaakt door iemand die weet wat hij doet, in plaats van door iemand die een dagcursus heeft gedaan om het maximale te halen uit fotografie met een telefoon.

Het publiek weet wat telt, het publiek is momenteel verzadigd door foto's en is feitelijk een scherpziende club als het op fotografie aankomt. Uiteindelijk zijn zij het die de kranten kopen, en zij zijn degenen aan wie je moet vragen of fotografie belangrijk is in hun dagelijkse portie nieuws.

Het verschil
Terug naar de 28 verdwijnende banen. Ik heb me niet verder verdiept in wat er bij die krant precies gebeurt, maar mogelijk gaat het om 28 collega's met dezelfde verplichtingen als ik, die nu in de kou staan en ander werk moeten zoeken. Ik hoop dat er voor hen gezorgd wordt, en dat ze slim genoeg zijn geweest om dit aan te zien komen en een plan klaar hebben liggen. Ik hoop dat de krant hen aanhoudt als leveranciers van beelden die het verschil maken.

Ik hoop ook dat het nieuwsbericht gedramatiseerd is en dat de Chicago Sun-Times niet simpelweg mensen dumpt. In deze wereld van snel nieuws moeten we één belangrijk ding dat onlosmakelijk is verbonden met goede fotografie niet vergeten: "Een foto zegt meer dan duizend woorden". Misschien kunnen we hier een nieuwe uitdrukking voor 2013 aan toevoegen?

"Een mobiele foto zegt 140 tekens."

Twee hoofdzaken om te onthouden: 1. Er is een enorm verschil tussen een foto schieten (taking) en een foto maken (making). 2. Zonder huisfotografen hadden we geen Spiderman gehad!