Bron: Shoot
http://www.shoot.be/art/149693/hoe-het-beroep-van-fotograaf-wordt-ondermijnd/
Dat de Chicago Sun-Times heeft besloten al zijn huisfotografen te ontslaan wekt geen verbazing. Wel schokkend is dat een krant zo'n lage dunk heeft van zijn fotografie.
Het viel mij op dat ik helemaal niet verbaasd was over het bericht dat de Chicago Sun-Times heeft besloten zich te ontdoen van zijn vaste staf van 28 fotografen. De krant gaat zijn journalisten opleiden om foto's te maken met mobiele telefoons.
Ik ben niet verrast omdat dit niet de eerste keer is dat een krant zo'n stap zet. Maar wat me wel blijft verbazen is dat zij die dit soort uitgaven leiden zo'n lage dunk hebben van de fotografie als onderdeel van hun journalistieke werk.
Iconische beelden
Ik ben de laatste die de iPhone zal afwijzen als fotografie-instrument. Het is namelijk niet de uitrusting die de foto maakt maar de persoon erachter. De iPhone kan verbluffende beelden voortbrengen.
Maar deze trend van het verwijderen van de fotograaf uit de nieuwsproductie ondermijnt zijn vaardigheid, geduld, training en vermogen om een verhaal te vertellen, soms in levensbedreigende situaties. Een persfotograaf kan daar in extreme gevallen in terechtkomen.
Ik heb het dus niet over een verslag van een plaatselijke markt of de kat van mevrouw Jansen die vastzit in een boom, ik bedoel echt nieuws. De gebeurtenissen die de wereld waarin wij leven vormen. Het zijn de iconische beelden die op de volgende generatie overgaan, niet de woorden die erbij werden geschreven.
Foto's verkopen aan nieuwsmedia
Het argument dat inbreng van het publiek in nieuwsbeelden belangrijk is, is absoluut geldig. Iedereen heeft een mobiele telefoon en er is altijd wel iemand ter plaatse die een foto kan maken van een gebeurtenis.
Er bestaat zelfs een iPhone-app waarmee iedereen foto's kan verkopen aan nieuwsmedia. Maar meestal bieden de kranten slechts naamsvermelding bij zo'n beeld. Het gros van de inzenders is al gelukkig als de foto in de krant komt. Iedereen blij dus.
Maar wat als we deze trend nu eens omkeren? Wat als de krant alle woordkunstenaars en journalisten ontslaat, de broodschrijvers? Er zijn tenslotte ontelbare bloggers met een mening (inderdaad, zoals ik) die ook een gebeurtenis kunnen optekenen als die zich voor hen ontvouwt, en de tekst kunnen afvuren naar een redactie die deze vervolgens afdrukt.
Woorden vervagen
De vraag is waarom de journalist in hoger aanzien staat dan de persoon die de foto op de voorpagina maakt, of een kwalitatief hoogstaand portret bij een interview. Omdat hij zich na jaren van training heeft opgewerkt en een waardevolle en betrouwbare opinie heeft verworven? Weet je wat, de integriteit van een fotograaf wordt ook niet verdiend door simpelweg een knop in te drukken.
Ga eens terug in de journalistiek. Hoe herinneren we ons de beslissende momenten in de geschiedenis? Door een beeld. Een goed bekeken en goed gemaakt beeld. De woorden vervagen, het beeld blijft. Willen we ons daadwerkelijk de wereld herinneren aan de hand van een opportuun kiekje met een mobiele telefoon? Echt?
Ik beweer nimmer dat een niet-professional geen mooie foto kan schieten met een mobiel toestelletje. Maar kan hij een mooie foto MAKEN? En belangrijker, kan hij een goede foto maken op het juiste moment, de emotie tijdens de nieuwswaardige gebeurtenis vangen? Kan hij de uitgever verzekeren dat hij twee jobs even goed kan uitvoeren als één?
Nieuwe functie bij de krant
Als er maar genoeg mensen genoeg beelden schieten, zit er altijd wel één bruikbare foto tussen. Is dat waar de uitgevers op vertrouwen? Komt er bij de krant een nieuwe functie naast de beeldredacteur om alle binnenkomende beelden te filteren en ze dusdanig te verwerken dat ze goed genoeg zijn om te worden afgedrukt?
Ze kunnen dan net zo goed iemand in dienst nemen die de woorden die een fotograaf bij zijn beeld voegt herschrijft, inkort en corrigeert. Wat is het verschil?
Gelukkig zijn er nog kranten die de trend niet volgen en zich beseffen dat de kwaliteit van een beeld een belangrijke factor is die hoogstaande teksten vergezelt. Paginagrote beelden die zijn gemaakt door iemand die weet wat hij doet, in plaats van door iemand die een dagcursus heeft gedaan om het maximale te halen uit fotografie met een telefoon.
Het publiek weet wat telt, het publiek is momenteel verzadigd door foto's en is feitelijk een scherpziende club als het op fotografie aankomt. Uiteindelijk zijn zij het die de kranten kopen, en zij zijn degenen aan wie je moet vragen of fotografie belangrijk is in hun dagelijkse portie nieuws.
Het verschil
Terug naar de 28 verdwijnende banen. Ik heb me niet verder verdiept in wat er bij die krant precies gebeurt, maar mogelijk gaat het om 28 collega's met dezelfde verplichtingen als ik, die nu in de kou staan en ander werk moeten zoeken. Ik hoop dat er voor hen gezorgd wordt, en dat ze slim genoeg zijn geweest om dit aan te zien komen en een plan klaar hebben liggen. Ik hoop dat de krant hen aanhoudt als leveranciers van beelden die het verschil maken.
Ik hoop ook dat het nieuwsbericht gedramatiseerd is en dat de Chicago Sun-Times niet simpelweg mensen dumpt. In deze wereld van snel nieuws moeten we één belangrijk ding dat onlosmakelijk is verbonden met goede fotografie niet vergeten: "Een foto zegt meer dan duizend woorden". Misschien kunnen we hier een nieuwe uitdrukking voor 2013 aan toevoegen?
"Een mobiele foto zegt 140 tekens."
Twee hoofdzaken om te onthouden: 1. Er is een enorm verschil tussen een foto schieten (taking) en een foto maken (making). 2. Zonder huisfotografen hadden we geen Spiderman gehad!